Clocha míle ar chéimeanna cinniúnacha im’ shaol agus ar ócáidí suntasacha a chuaigh i gcion orm is ea na hiarrachtaí seo – iarrachtaí friotal seachtrach a chur ar mhothúcháin phríobháideacha, ar thochta bróin agus áthais a bhog mo chroí, agus iad á sceitheadh agus á gcraoladh agam mar cheiliúradh agus mar leigheas ar ‘suas síos’ m’aistir. Níl an cur chuige iontu i bhfad ón tuiscint sin ag Wordsworth gur athghabháil mothúcháin faoi shuaimhneas gníomh na cumadóireachta féin; ná ó thuiscint T.S. Eliot go bhfeidhmíonn an dán mar objective correlative (comhchoibhneasach oibiachtúil) a thugann ardú meanman agus sólás croí – más slán an chomparáid ar bhonn modheolaíochta seachas ar bhonn fiúntais!
Éiríonn le haistritheoir fánach a phearsantacht fílíochta nó prós féin a leagadh chomh héirimiúil ar a shaothar aistriúchán go mbíonn an toradh ina rud suaithinseach sa mhéid gur scáil é ar an cháilíocht gan bheith ina ghlanaistriú ar an mbun-ábhar.
Tá ceardúlacht chúramach bheacht aige i bhfoirmeacha na ndánta… Thar breithiúnas ar bith eile is féidir a rá faoi dhánta Art Uí Mhaolfabhail go bhfuil slacht orthu, go bhfuil siad “well made”. – Eoghan Ó hAnluain
Sean O Riordain (1916-77) was the most important Irish-language poet of modern times. He revitalised poetry in Irish, combining the world of Irish literature with that of modern English and European literature. His poems address 'the nature of human existence and the place of the individual in a universe without meaning' (Gearoid Denvir).