Leabhar é seo a thaitin go mór liom. Spreag sé suim léitheora, dar liom, ón oscailt éifeachtach ar aghaigh agus chionnigh sé ag léamh le fonn mé go deireadh. Cruthaítear atmaisféar na scoile go cumasach ann agus tá léargaisí an-dhaonna ann tríd síos ar chruatan agus go háirithe ar laigí an duine dhaonna. Ins theanta sin, tá liriciúlacht álainn i gcuid de na radharcanna dúlra agus fitear an fhilíocht go deas tríd anreacaireacht freisin.
Tá an teanga féin breá ealaíonta agus an t-iomlán scríofa i stíl bhreá nádúrtha.
Éiríonn leis an leabhar seo comhbhá an léitheora a mhealladh:léirítear na carachtair agus iad á bhforbairt; is daoine casta go leor iad, ní scigphictúir dhromchlacha iad; agus tá go leor scéalta cúil acu a mhíníonn iad go soiléir agus go tuisceanach... thaitin an cuntas ar an dúlra go mór liom freisin, bhí sé mar a bheadh gléas struchtúrtha tríd an leabhar.
Tá an Ghaeilge féin go hálinn sa leabhar seo, an bhreá, an-saibhir, an-ndúrtha.
Seo an dara húrscéal ó Mhícheál Ó Siochrú. Oidhre na Priaireachta an chéad cheann. Bronadh duaiseanna éagsúla i gComórtais an Oireachtais ar a chuid filíochta agus tá trí chnuasach foilsithe uaidh; Gealach na gCoinlíní, An Spás Á Ghlanadh agus Rachlas. Is as Gaeltacht Bhaile an Sceilg in Uíbh Ráthach do ach cónaionn sé anois cois Sionainne i gCaisleán Ó gConnaig, Co. Luimnigh.
Ghnóthaigh an t-úrscéal seo duais i gComórtais an Oireachtais 2016.
